BİLGELİĞE GİDEN YOL

Bilgeliğe giden en tehlikeli yol, kendini; duygu, mantığı ve enerjisini zamana feda etmektir. Dünyanın her yerinde, her ilişkisinde ve her zamanında erdemli olmanın etik iyilik ve güzellikleri için başkahraman olan yaratıcı, her şeyi göze alarak, fedakar köprüsünden geçmeye kararlı, umut dolu fedai ümidindedir. Umut dolu bu ümit, değişimsizliğe karşı olup, değişime hasret ve özlem duyduğu değişime ulaşamama işkil'ine ilişkin dahi, sönmüş umuda bile binaenyarattığı hayaline veya yaratacağı gerçeğine ulaşabilme sevdasından ötürü, fedakar alevleri içinde yanmayı göze alan ve yanan fedai, şüphesiz yanında korku barındırmadan fedakar köprüsünü cesaretle yürür. Biriken bu denli meşakkat duygusu, kişiyi bilgiye sevdalı ve bilgiyi de bilgeye maşuk kılar. Bilgiye giden bu yola bakanların bazıları hayretler ve bazıları ise hayranlıklar duyar. Bu yola hayran olanlar, olan bilge olma ihtimallerini kaybederler. Bu yola hayret edenler, olmayan bilge olma olabilirlikleri olmaya kavuşur. Çünkü; hayranlık insanı kuruntusuz rahata, dolayısıyla pasifliğe götürür, hayret ise, kişiyi şüphe ve merakta bırakır; şüphe ve merak, bilgeliğin iki etkili etkenidir. Bilge dahi yarattıklarına hayran kalması durumda, bir nebze dahi olsa işkil ve merak duyusundan uzaklaşabilir sebebinden dolayı, bilgeliğinde gerileme iz sürebilir. Bilge yarattıklarına hayret etmesi hususunda ise, bir zerre bile olsa şüphe ve merak duyusuna yakınlaşabilir nedeninden ötürü, bilgeliğinde ilerleme kat edebilir. ''İnsanlar iki sınıfa ayrılır; hayran ve hayret sınıfı.'' 01.06.2015/02:22 Gürsel ÖZKIR