Aşk, efsunlu bakışlarda gizlenen gizemli busede saklı...
İnsan asla hayal bile edemediği bir hayalin eşiğinde, işte aşk bu demektir.
Aşksız dolu olunamayacağı gibi, doluluğu rahat edecek taşkınlıkta da olunamaz.
Kör düğüm misali hakikat davasının sevdasına aşık olmak, ancak ''Gürsel'' olabilmektir.
''Gürsel'' olabilmenin haykırışları:
Fanilikle boğuşur, fanice yıkıp, yakar geçer-giderim; madem bu fanilik-de bana akıl mazhar edilmiş; bu akılla fanice davranmamın ne akla kar olabilir ki, faninin içinde fani kalıp faniyi isteyebilirim. Akıl da fani; akıl öyle bir fani ki, içinde bulunduğu hayatın ve kendisin dahi fani olduğunu anlayabilecek kadar da baki. Akıl sermayesi kendi faniliğinin acizliğinde olduğunu görebildiğinden dolayı fani olanı isteyemez. Fani olanı isteyen akıl, nefis-i virüsün tesiri itibarına maruz kalmışı sonucu kronik hastadır.
Ömür elimde bana mahkum ve ben ömrün elinde ona esir; birbirimize sadık iki köle; ne ben onu yaşarım, ne de o beni yaşar; onu yaşadığını sanan ben, beni yaşadığını sanan o; ve birbirimizi sandık sandıklarımız, hiç sana-bilemediklerimiz imiş.
Ömürle bağımız kör düğüm ve bu bağı yaşamaya etkenimiz zaman...
Zaman her ikimizi de birbirimizden kıskanır derece seviyor; öyle bir seviyor ki, bizi bize yaşatıyor ve garip olan tarafı da, bizi bize yaşatırken bizi bizden ayırıyor; yani birbirimizi yaşarken, birbirimizden ayrılmaya hizmet ediyormuşuz da haberimiz yokmuş... Acaba zaman dost mu, düşman mı? Buna da cevap veremiyoruz ki... Çünkü, onsuz birlikte olamıyoruz, onunla da birlikteliğimizin sonuna hizmet ediyoruz. Velhasıl, birbirimize mecbur iki aşıkın birlikteliği, geçen her salisede zaman bizi bize bir adım terk ettiriyor.
Zamanın vicdanı yok fanilikle ve biz maşuklar bir olduğumuz fanilikle ayrılmaya servis yapıyoruz.
Ömür, zaman denizinin sadece bir damlası bile değildir.
18.03.2015/03:03
Gürsel Özkır
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder